Skarð fyrir skildi

Það er mikil eftirsjá í Ingibjörgu Sólrúnu. Ég hef alltaf verið hrifin af henni og fundist hún mikill leiðtogi þótt ég fylgi henni ekki að málum. Ingibjörg hefur verið mikill liðstyrkur fyrir kvennabaráttuna í gegnum tíðina. Ég hef alltaf séð hana fyrst og fremst sem stjórnmálamann en ekki ,,konu í stjórnmálum".
Þótt góðkynja sé þá er heilaæxli mjög alvarlegt og skiljanlegt að álagið sé mikið. Ég vona að Ingibjörg nái sér af þessum veikindum.

Ingibjörg Sólrún hættir

Nokkrar athugasemdir

Ég gaf kost á mér og vildi auðvitað komast á listann en vissi svo sem fyrirfram að á því væru litlar líkur. Ég er fullkomlega sátt við þennan lista og treysti fullkomlega fólkinu sem á honum er. Vissulega ber líka að fara að vilja flokksmanna. Ég hef samt nokkrar athugasemdir.

VG ber ekki ábyrgð á ástandinu í þjóðfélaginu. Samt hafa óbreyttir þingmenn komið fram og beðist afsökunar á því að hafa ekki gert meira. Steingrímur hefur sjálfur talað um að hann hefði getað gert meira. Ég veit svo sem ekki hvað hann og aðrir þingmenn hefðu getað gert, stýring umræðunnar var þvílík. Engu að síður er uppi krafa um endurnýjun. Af þessum 8 á listanum eru 5 sem voru á honum í síðustu kosningum. Þrjú efstu sætin eru óbreytt.
Meðalaldurinn er 49 ár. Vantar ekki fulltrúa unga fólksins þarna?

Til hvers vorum við að tilgreina sæti? Það eru ekki nema 4 af þessum 8 í þeim sætum sem þeir stefndu á. Einn tilgreindi ekki sæti og 3 eru í lægri sætum en þeir stefndu á.

Nú er það vissulega sjónarmið að ef tveir einstaklingar gefa kost á sér í fyrsta sætið þá er auðvitað út í hött að maðurinn sem fær næstflest atkvæði sé bara settur út af listanum.
Hins vegar má líka líta á þetta öðruvísi. Við erum að ráða áhöfn á skip. Það sækja tveir um skipstjórastöðuna og eðli málsins samkvæmt kemst bara annar að. Þá er hinn settur í stýrimannastöðuna. Það voru að vísu þrír umsækjendur um stýrimannastöðuna svo einn af þeim fær að vera vélstjóri. Þá eru þeir sem fengu ekki stýrimannastöðuna og þessir fimm umsækjendur um vélstjórastöðuna settir sem hásetar. Skipið mannað. Það er bara hægt að gleyma því að sækja um hásetastöðurnar.
Hefði ekki verið nær að sætin væru ótilgreind og fólk bara raðaði frá 1. niðrí 8. sæti. Kjör í 1. sæti svo talið sem 8 atkvæði, 2. sem 7 også videre. Svo væri sá með flest atkvæðin í fyrsta sæti o.s.frv.
Ég bara spyr.

Steingrímur J. efstur í NA

Dómarar

En þeir sem þegar sitja á afar hæpnum forsendum fá að sitja áfram. Hvar er siðbótin?
Fyrrverandi seðlabankastjóri ákveður að fara í mál vegna ,,ofsókna" á hendur sér sem urðu að lokum til þess að hann missti vinnuna. Reykjavík hentar auðvitað ekki sem dómþing því það voru reykvískir borgarar sem stóðu að miklu leyti að ,,ofsóknunum". (Börðu búsáhöld fyrir utan bankann.)Svo dómþingið er flutt í Héraðsdóm Norðurlands Eystra. Svo er málinu áfrýjað og fer fyrir Hæstrarétt. Þar eru frændinn, vinurinn og skrifstofustjórinn fyrrverandi. Þetta myndi auðvitað aldrei gerast. En vinir vina minna...

Nýjar reglur um skipan dómara

Að sparka í liggjandi menn

Æ, það er nú bara svolítið sorglegt að sjá Sjálfstæðisflokkinn snúa baki við honum Dabba sínum.

Stefna brást ekki, heldur fólk

Drög að kynningarræðu

Það var gamall prestur í þorpi einhvers staðar sem hét séra Jón. Það gekk vík inn í landið og þegar var fjara þá stytti fólk sér leið þar yfir. Einn daginn fer séra Jón af stað þegar er fjara og fer þarna yfir. Nema hvað séra Jón er orðinn gamall og það byrjar að flæða að þótt hann sé ekki hálfnaður yfir. Þegar sjórinn nær honum að mitti kemur bátur og býður honum far. Séra Jón segir: ,,Neinei, Guð sér um sína" og heldur áfram. Þegar vatnið er farið að ná honum upp að handakrikum kemur annar bátur og býður honum far. ,,Neinei, Guð sér um sína." Svo drukknar séra Jón. Hann fer beint til himna, frekar fúll og heimtar samtal við Guð strax sem hann fær. ,,Ég er búinn að vera dyggur þjónn þinn í sextíu ár og svo læturðu mig bara drukkna eins og hund á sundi." Þá segir Guð: ,,Já, en Jón minn. Ég sendi tvo báta."

Þessi kraftaverkatrú er mjög sterk í Íslendingum samanber að nú á aðild að Evrópusambandinu að leysa allan vanda. En þessi eingyðistrú hefur líka ríkt gagnvart atvinnumálum. Þessi kraftaverkalausn sem á að bjarga öllu. Kraftaverkið er náttúrulega álver. Og af því að nú á að planta álveri í þennan landsfjórðung þá er ekki löguð salernisaðstaðan við Dettifoss. Það eru ekki lagaðir vegirnir inni í Bárðardal þar sem er stríður straumur ferðamanna að skoða Aldeyjarfoss. Heiðarbær vill verða heilsumiðstöð en, því miður, álið er málið.

Þar sem ég er álversandstæðingur og sit undir kröfum um að koma með þetta ,,eitthvað annað" er ég alltaf að reyna að koma með eitthvað annað.

Spa-City á Þeistareykjum þar sem ríkir Kanar koma í megrun. Hægt að tengja hana Heilsugæslunni.

Á Húsavík var (gæti vel verið enn) góður lýtalæknir sem sérhæfði sig í brjóstaaðgerðum. Hér er góð aðstaða. Af hverju eru ekki útvistaðar fleiri aðgerðir á landsbyggðina fyrst það eru biðlistar í Reykjavík? Frekar en að draga enn meira úr þjónustu eins og liggur alltaf í loftinu.

Hvar eru opinberu störfin sem átti að flytja á landsbyggðina?

Annað kraftaverk , míní-kraftaverk, eru háskólar. Það á að planta háskólum sem víðast. Í sumar sem leið var ég að horfa á fréttatíma þar sem verið var að fárast yfir umhverfismati á Bakka og hins vegar verið að tala um Listaháskólann. Risastór geimaldar bygging sem á að troða á milli gamalla húsa. Þá lýstur niður í höfuðið á mér: Listaháskóli á Bakka! Svo fer ég að viðra þessa hugmynd á blogginu og víðar og ég er náttúrulega bara eitthvað biluð. Þetta er algjörlega óraunhæft, ómögulegt og gengur aldrei upp. Sem er kannski alveg rétt en það má reyna að hugsa út fyrir boxið. Hverjum hefði dottið það í hug fyrir 20-30 árum síðan að Húsvíkingar hefðu af því talsverðar tekjur að sýna hvali? En það sem að sló mig mest var að ég fór að tala um þetta í Kvenfélaginu. Við vorum nokkrar að smyrja flatbrauð og ég slengi þessu fram meira í gamni en alvöru. Konurnar horfðu bara á mig með áratuga vonbrigði í svipnum og svo kom: ,, Nei, við fáum það aldrei.” Í eitt skelfilegt augnablik var ég álverssinni.

Sem væri allt í lagi ef álið væri málið. En svo er ekki. Hvernig er staðan á Reyðarfirði og Egilsstöðum? Hvað standa margar íbúðir tómar þar? Hvar er allt hið blómlega mannlíf sem þar átti að ríkja? Svo kemur í ljós að efnahagslegur ávinningur Íslendinga af stóriðju er mesta lítill.

 Ég leigi húsnæði í skólanum. Þar eru átta íbúðir sem í öllum var búið 2005 þegar ég kom. Nú standa þrjár auðar. Í sumar flutti í burtu kennari af því að hann fékk ekki fulla stöðu. Það eru alltof fá börn í skólanum og þeim fer fækkandi. Bráðlega verða skólar sameinaðir, kennarar missa vinnuna og flytja þá væntanlega í burtu. Hvort kemur á undan, vinnan eða fólkið, eggið eða hænan?

Það verður að efla atvinnulífið þótt ekki sé nema til að halda þeim sem nú eru.

Fyrst verður að koma markviss stefna. Viljum við halda byggð utan höfuðborgarsvæðisins? Það er auðvitað langhagkvæmast að allir búi bara í hnapp, þá þarf ekki að halda úti vegum og heilbrigðisþjónustu og svo framvegis. En er ekki rétt að fólk hafi val? Og hvar á að vera með kýrnar í Reykjavík? Eða ætlum við bara að leggja niður matvælaframleiðslu í landinu? Það hefði verið huggulegt í október/nóvember ef kjötið okkar og mjólkin hefði staðið á bryggjum úti í heimi því við gátum ekki borgað fyrir það.

Ég ætla að gefa mér að við viljum halda byggð í landinu utan höfuðborgarsvæðisins. Hvernig förum við að?

Það verður að laga tekjuskiptingu ríkis og sveita. Sveitafélögin verða líka að fá hlut í fjármagnstekjuskatti.

Það verður að gera fólki kleift að hefja búskap. Undanfarin ár hefur fólk sem ekki fæðist inn í búskap ekki getað hafið hann vegna þess hve jarðir urðu dýrar (blessaðir auðmennirnir sprengdu upp verðið og lögðu af búskap á mörgum jörðum) og kvótinn. Útlánsvextir hafa alltaf verið alltof háir. Í góðæri af því að það þarf að halda niðri verðbólgu og í kreppu því það þarf að halda niðri verðbólgu!

Ríkið verður að standa við loforðin. (Opinberu störfin). Það fólk sem fær hugmyndir og vill framkvæma þær verður að fá til þess stuðning. Það er til fullt af flottu fólki með góðar hugmyndir. Fyrir ekki löngu síðan var talað við mann í útvarpinu sem selur þorskhrogn og gengur vel. Hann hefur þurft að bæta við sig starfsfólki. Hann þarf að reka fyrirtækið frá degi til dags því hann fær engar fyrirgreiðslur.

Við framleiðum um einn fjórða af því grænmeti sem við neytum. Hvernig væri nú að selja grænmetisbændum rafmagn á álverði? 

Síðast en ekki síst verður að hugsa út fyrir kassann. 

Það er að fjara undan landsbyggðinni og það verður að grípa í taumana. 

 

Minni hagsmunir

Þetta var nú einmitt hættan. Auðvitað eiga Íslendingar að nýta auðlindir sínar en hvers konar nýting er þetta? Það kaupir enginn þetta hvalkjöt. Japanir voru loksins að kaupa eitthvað sem er búið að liggja í frysti í marga mánuði. Efast um að það hafi fengist gott verð fyrir það.
Vinkona mín ein er í ferðaþjónustu og pósthólfið hennar fylltist af tölvupósti frá Þjóðverjum sem tilkynntu henni að þeir ætluðu ekki að koma til Íslands vegna hvalveiða síðast þegar veiðar voru leyfðar. Það má vera að þeir hefðu ekki komið hvort sem væri en þetta sýnir viðhorfið.
Það getur vel verið væmið og hallærislegt að vernda hvali en þegar mikill meirihluti annarra þjóða vill það þá er verið að fórna meiri hagsmunum fyrir minni með að halda hvalveiðum til streitu.

Segir fjölda starfa tapast

Þar fór illa fyrir mér

Kynningarbæklingurinn um frambjóðendur er kominn út. Égvar að vandræðast með mynd og valdi mynd úr fjósinu. Sjálf er ég með frekar sjálfumglatt glott á andlitinu en kálfurinn er alveg gullfallegur. Svo sést ekkert nema andlitið í bæklingnum. Ái..

Ekki spurning

Katrín á tvímælalaust að leiða annan hvorn Reykjavíkurlistann. Hefur staðið sig mjög vel og á eftir að gera góða hluti í framtíðinni.

Vill leiða lista VG

Þá er það orðið formlegt.

Þetta er glæsilegur listi:)

21 í forvali VG í NA-kjördæmi

Orðræðan

Í byrjun ætla ég að taka það fram að ég er flokksbundin í VG og er feministi.
Nú þegar er lesandinn búinn að mynda sér skoðun á því sem ég ætla að segja. Það er ágætt, svo framarlega sem hann er meðvitaður um það. Það skiptir nefnilega máli hver er segja hlutina, af hverju hann er að segja þá og hvað honum gengur til. Lesandinn verður líka að vera meðvitaður um eiginn hlutdrægni. Það er enginn hlutlaus.
Núna stöndum við í þeirri meiningu að við búum í opnu og frjálsu samfélagi þar sem tjáningarfrelsi ríkir. Stundum finnst mér tjáningarfrelsið túlkað ansi vítt, mér er t.d. fyrirmunað að skilja að klám sé tjáningarfrelsi. Enda virðist að þegar verið er að níðast á konum þá er það tjáningarfrelsi. Þegar níðst er á einhverjum öðrum eru það fordómar. Ég fagna kosningu Obama en þegar hann og Hillary Clinton voru að berjast um útnefninguna þá mátti nota hvaða orðbragð um hana sem var. Virkilega ljótt orðbragð. N-orðið var aldrei notað um hann enda hefði verið brugðist mjög harkalega við því. Þegar forsetakosningabaráttan sjálf var í gangi þá var á hrekkjavökunni sett upp e.k. brúða af Obama sem var umsvifalaust tekin niður af lögreglunni á grundvelli laga að það mætti ekki lítlsvirða minnihlutahópa. Á sama tíma fékk sambærileg brúða af Palin að standa dögum saman. Eru konur þó sannlega minnihlutahópur.
Um daginn var viðtal við Svövu Johanssen, athafnakonu, og Jón Ársæll spyr hana um jafnrétti . Hún svarar: ,,Ég er sko EKKI feministi en ég vil jafnrétti kynjanna.”
Feminismi er jafnréttisstefna sem vill að réttur kvenna til lífsgæða sé jafn rétti karla. Nú er búið að gildishlaða orðið. Það er neikvætt. Alveg nákvæmlega eins og rauðsokka er búið að vera í mörg ár. Það er verið að stýra umræðunni með því að gildishlaða orð svona. Oft er verið að þagga niður umræðu. Ef umræðan er þögguð þá breytist ekkert.
Það væri að bera í bakkafullan lækinn að ræða atburði síðustu vikna og mánaða. Ég ætla nú samt aðeins að koma inn á það vegna þess hvað orðræðan er merkileg. Skömmu eftir fall ríkisstjórnar Geirs H. Haarde en áður en nýja stjórnin tók við var viðtal við formann Samtaka atvinnulífsins. Hann hafði dálitlar áhyggjur af þessari nýju stjórn. Hafði áhyggjur af því að upp verði tekin haftastefna og eitthvað svona meira leiðinlegt vinstri eitthvað og klykkti svo út með: ,,En ég treysti því að Íslendingar séu nú það skynsamir að þeir hverfi ekki aftur til haftastefnu.” Nú vissum við ekkert hvað þessi nýja stjórn ætlaði að gera en það var alveg ljóst að hún hafði aðrar hugmyndir en formaður samtaka atvinnulífsins enda heitir hann Þór Sigfússon, er bróðir Árna og vitaskuld sjálfstæðismaður. Nú er orðræðan ekki þannig að hann hafi aðrar skoðanir á málinu. Skoðanir hinna eru beinlínis heimskulegar. Samt erum við búin að búa við frjálshyggju og frelsi í 18 ár og sjáið hvar við erum. Fyrir áramót voru sett á mikil gjaldeyrishöft. Fólk sem vildi leysa út gjaldeyri þurfti að fara með farseðilinn í sinn viðskiptabanka. Það er frekar erfitt að fá ákveðnar vörur í verslunum. Þetta heitir ekki haftastefna.
Á undanförnum mánuðum og jafnvel árum hefur komið fram fólk sem hefur varað við ofvexti bankakerfisins. Það voru náttúrulega bara einhverjir neikvæðnipúkar sem skildu ekki íslenskt efnahagslíf. Og voru að tala niður krónuna. Ef einhver gagnrýndi ,,útrásarvíkingana” og takið eftir orðinu, víkingar. Þetta er orð sem tengist þjóðararfinum okkar og þjóðarstoltinu. Það er gildishlaðið jákvætt, andstætt feminista. Víkingar voru náttúrulega glæpamenn og þjófar og hvað kom á daginn. Orðið er engu að síður jákvætt. Það vitnar í karlmennsku og kjark. Og ef einhver leyfði sér að gagnýna þá var hann ekkert að hugsa um hag lands og þjóðar. Þessir menn voru að moka peningum inn í landið.
Ef einhver leyfði sér að gagnrýna ofurlaun bankastjóra þá var svarið: ,,Ábyrgðin er svo mikil.” Hvar er öll sú ábyrgð nú? Svo kom: ,,Þetta eru einkafyrirtæki og ykkur kemur þetta bara ekkert við.” Þegar kemur að því að borga skuldirnar, þá er þetta okkur ákaflega viðkomandi. Mig minnir að það hafi verið Sigurður Einarsson hjá Kaupþingi sem fékk Elton John til að syngja í afmælinu sínu. Þegar fólk gagnrýndi það þá sagði hann: ,,Ég nenni ekki að hlusta á einhverja öfundsjúka smáborgara.”
Umræðan var þannig: Þið eruð smáborgarar, þið eruð öfundsjúk, ykkur kemur þetta ekki við. Þetta eru útrásarvíkingar, íslenskar hetjur.
Umræðunni var stjórnað, hún var þögguð. Þessir menn rændu okkur ekki í skjóli nætur. Þeir rændu okkur beint fyrir framan augun á okkur.
En það eru ekki bara stjórnmálamenn, útrásarvíkingar og karlrembur sem leika þennan leik. Fjölmiðlarnir taka mjög virkan þátt í honum líka. Svo virkan að það má heita að þeir stjórni honum.
Í janúar stóð fólk hundruðum saman fyrir framan Alþingishúsið og stjórnarráðið og krafðist afsagnar ríkisstjórnarinnar. Fjölmiðlamenn fluttu fréttir af þessu og iðulega í beinni útsendingu. Þegar stjórnin loksins féll þá sneru þessir sömu fjölmiðlamenn sér að Geir H. Haarde og spurðu: ,,Geir. Af hverju slitnaði upp úr ríkisstjórnarsamstarfinu?” Búsáhaldabyltingin er sögulegur viðburður en skyndilega skiptir hún engu máli. Orðræðan og raunveruleikinn fara ekki saman. Enda svaraði Geir að bragði: ,,Vegna þess að Samfylkingin er sundurtættur flokkur.” Leikurinn heldur áfram. Það eru að koma kosningar og stjórnmálamenn komnir í framboð. Fjölmiðlarnir verða að fylla blöðin og fréttatímana daglega. Raunveruleikinn er túlkunaratriði, við sköpum hann með orðræðunni. Í upphafi var orðið.